مروزه ساختمان‌ها بسته به نیاز بهره‌برداران با کاربری‌های گوناگون احداث می‌شوند. یکی از اجزای مهم تشکیل‌دهنده هر ساختمان با هر نوع کاربری، سازه و یا اسکلت ساختمان میباشد.
سازه هر ساختمان نه تنها سهم مهمی از هزینه‌های احداث هر ساختمان را شامل می‌شود بلکه دست‌یابی به اهداف کوتاه مدت و دراز‌مدت احداث هر ساختمان و همچنین انتظارات سازندگان و بهره‌بردارن بسته به انتخاب صحیح سیستم سازه و اسکلت دارد. بطور کلی اسکلت ساختمان‌ها به دو نوع کلی فلزی و بتنی تقسیم می‌گردند. کاربرد اسکلت‌های فلزی به علل مختلف از جمله هزینه بالای ابتدایی و تمام‌شده، ضعف در برابر حریق و.... نسبت به اسکلت های بتنی کمتر بوده و توجه عمده کارفرمایان و سازندگان به کاربرد اسکلت‌های بتنی معطوف میباشد.
یکی از اجزای مهم اسکلت ساختمان‌ها نوع سقف سازه‌ای میباشد. انتخاب صحیح نوع سقف با توجه به کاربری ساختمان در برآورده شدن انتظارات و دست‌یابی به اهداف کوتاه‌مدت و بلند‌مدت ساخت ساختمان بسیار مهم و تعیین‌‌کننده میباشد. از سیستم‌های مختلف سقفهای بتنی می‌توان به سقف تیرچه بلوک، سقف دال بتنی توپر، سقف پیشتنیده، سقف یوبوت و کوبیاکس و سقف وافل نام برد. یکی از پارامترهای مهم در انتخاب نوع سقف سازه‌ای کاربری ساختمان میباشد. انتخاب نامتناسب سیستم سقف در شرایط مختلف می‌تواند منجر به بروز خسارات مالی و جانی در کوتاه‌مدت و یا بلند‌مدت گردد.
به عنوان مثال کاربرد سقف پیشتنیده در یک پروژه با کاربری تجاری در منطقه‌ای جغرافیایی که امکانات اقتصادی، اجرایی و دانش فنی کافی نسبت به این سیستم وجود ندارد نه تنها می‌تواند منجر به بروز خسارات مالی از ناحیه غیراقتصادی بودن طرح شود بلکه می‌تواند باعث عدم دست‌یابی به انتظارات آتی بهره‌برداران به علت لرزش سقف به خاطر تردد بالای بهره‌برداران به خاطر نوع خاص کاربری ساختمان گردد. و یا در حالی که کاربرد سقف تیرچه بلوک در یک ساختمان کوچک مسکونی (علی الرقم اشکالات متعدد ذاتی این سیستم) ممکن است گزینه‌ای مطلوبی تلقی گردد، کاربرد این سیستم سقف در یک مجتمع بزرگ و بلند مرتبه مسکونی به علت معضل آتش سوزی در این نوع سقف می‌تواند اشتباه باشد.
عوامل متعددی از جمله بودجه تخصیص یافته، کاربری ساختمان، نحوه و امکانات مورد نیاز اجرایی، طرح معماری و... در انتخاب نوع سیستم سقف دخیل می‌باشند. یکی از انواع سقفهای بتنی رایج که با گسترش روزافزون کاربرد مواجه میباشد سقف وافل میباشد. از جنبه اقتصادی اسکلت با سیستم سقف وافل بهینه‌ترین نوع اسکلت میباشد. در یک بررسی آماری و بطور کلی سقف وافل 5 الی10 درصد از سیستم سقف تیرچه بلوک، 15 الی 20 درصد از سیستم سقف یوبوت، 20 الی 25 درصد از سیستم سقف کوبیاکس، 25 الی 30 درصد از سیستم سقف تیردال و 40 الی 45 درصد از سیستم سقف پیش تنیده بهینه‌تر و ارزان‌تر میباشد.
همچنین اجرای سقف وافل بسیار ساده بوده و به امکانات و تجهیزات خاص اجرایی نیاز ندارد. اجرای سقف وافل را می‌توان توسط تیم‌های اجرایی بومی و با تجهیزات مشابه اجرا سقف تیرچه بلوک انجام داد. همچنین سقف های وافل قابلیت انطباق با طرح های معماری متنوعی را دارد و از آنجا که از مزایای سقف های وافل قابلیت اجرا در دهانه های بلند ، حذف ستون‌های مزاحم و چیدمان نامتقارن و نا‌منظم ستون‌ها می باشد مورد استقبال گسترده معماران قرار گرفته است.
در ذیل به نمونه هایی از کاربرد این سقف در ساختمان‌های با کاربری‌های مختلف پرداخته می‌شود.
یکی از کاربردهای گسترده سقف وافل در ساختمان‌ها با کاربری مسکونی میباشد. از آنجا نمای زیرین سقف وافل بصورت حفره‌ای میباشد معماران از این سقف در ساختمان های مسکونی هم بصورت نمایان و هم به همراه سقف کاذب استفاده می‌نمایند. کاربرد سقف وافل در ساختمان های مسکونی منجر به افزایش تعداد پارکینگ ها و بهینه سازی در فضا‌ها می‌گردد.
کنترل مناسب ارتعاش و خیز، امکان ایجاد دهانه‌های بلند، صرفه اقتصادی و نمای زیبای زیر سقف، سقف وافلرا به یکی از گزینه‌های محبوب و پر‌کاربرد برای استفاده در پروژه‌های تجاری تبدیل نموده است. در پروژه‌های تجاری بسیاری در سطح جهان از سقف وافل و بصورت اکسپوز استفاده شده است. در شکل زیر چند نمونه از این کاربرد نشان داده شده است.
ادامه مطلب با کلیک روی کاربردهای مختلف سقف وافل
ادامه مطلب در سایت بنی تک
سقف های پیشتنیده به روش پس‌کشیده یکی از روش های ساخت سقف برای دهانه های بلند میباشد. از مزایای این روش ضخامت کم سقف میباشد و از این نوع سقف بیشتر برای ساختمان‌های با کاربری اداری استفاده شده است. معایب این سقف‌ها مانع از گسترش کاربرد این سقف‌ها در ایران شده است. از معایب اصلی این سقف ها می‌توان به هزینه بالای تمام شده اسکلت، صعوبت اجرایی و صلبیت ناجیز و ارتعاش آنها نسبت به دیگر سیستم های سقف نام برد. همجنین گزارش‌هایی از خرابی های این سقف ها گزارش شده است که به چند مورد از آنها در پرداخته می شود.
یکی دیگر از انواع خرابیهای سقفهای پیشتنیده شکافته شدن دال بتنی یا به اصطلاح فوران تندنها میباشد که دلایل عمده این نوع خرابی شامل موارد ذیل میباشد.
• لغزیدن انکورها زمان اعمال نیرو.
• خوردگی و پارگی تندونها هنگام کشش.
• ضعف بتن.
در اشکال زیر نمونه هایی از این نوع خرابی مشاهده می شود.
یکی از انواع خرابی های سقف های پیش تنیده انفجار و از هم پاشیدگی منطقه انکورها می باشد که دلایل عمده این نوع خرابی شامل موارد ذیل میباشد.
• عدم اجرا و یا کمبود آرماتورهای ویژه انفجاری پشت انکورها.
• اجرای ناصحیح و نامناسب آرماتورهای انفجاری.
• مقاومت پایین تر از حد انتظار بتن دال در زمان کشش کابلها.
• کالیبره نبودن پمپ هیدرولیکی کشش و در نتیجه آن اعمال نیروی پیش تنیدگی بیش از حد مجاز.
• محصور شدگی ناکافی انکورها بوسیله آرماتورهای ویژه به خصوص در دال های نازک.
در اشکال زیر نمونه هایی از این نوع خرابی مشاهده می شود.
یکی دیگر از انواع خرابیهای سقفهای پیشتنیده از هم پاشیدگی یا انفجار منطقه ای از دال بتنی میباشد که دلایل عمده این نوع خرابی شامل موارد ذیل میباشد.
• ضعف بتن دال و مقاومت ناکافی بتن در زمان اعمال نیروی پیشتنیدگی.
• ایجاد انحنا و تغییر جهت تند پروفیل افقی کابلها در سطح دال.
• مهار ناکافی کابل هایی که پروفیل افق آنها در سطح دال تغییر جهت داده اند.
در اشکال زیر نمونه هایی از این نوع خرابی مشاهده می شود.
مطالب مرتبط
سقف وافل دارای مزایای فنی و اقتصادی متعدد نسبت به دیگر سقفهای بتنی رایج موجود در کشور مانند سقف تیرچه‌بلوک، سقفهای یوبوت و کوبیاکس، سقف پیشتنیده و سقف تیردال میباشد. شناخت و مقبولیت روزافزون جامعه مهندسان و کارفرمایان نسبت به مزایای سقف وافل موجب رشد و گسترش کاربرد این نوع سقف شده است. یکی از مزایای سقفهای وافل روش اجرای نسبتا ساده و عدم نیاز به تجهیزات خاص و یا نیروی کار متخصص میباشد و می‌توان با آموزش‌های ساده و اولیه به اکیپ‌های مختلف آرماتور‌بند و استفاده از تجهیزات موجود به اجرای سقف وافل پرداخت. از این رو در این مقاله به تشریح روش اجرای سقف وافل بنیتک پرداخته می‌شود. اجرای سقف وافل بنیتک به پنج مرحله اصلی تقسیم می‌گردد که به ترتیب در ذیل تشریح می‌گردند.
زیر سازی سقف وافل را می‌توان با تجهیزات متعارف پیمانکاران اجرای اسکلت شامل جک، اسکافلد، لوله، چهارتراش، قوطی، قالب فلزی، پلی وود، ورق فلزی و ... اجرا نمود. در شکل زیر یک نمونه از اجرای ساده زیرسازی سقف وافل مشاهده می شود.
همانطور که در شکل فوق مشاهده می‌شود در این نمونه اجرای سقف از سیستم جک و پروفیل قوطی استفاده شده است. در این روش فاصله جک‌ها از یکدیگر نیز بسته به دهانه و وزن سقف تخمین زده می شود و پروفیل‌های قوطی فوقانی به فاصله محور تا محور تیرچه‌های تشکیل شونده سقف وافل کار‌گذاشته شده و لبه قالب های وافل بروی این قوطی ها قرار می‌گیرند. در شکل زیر قرارگیری لبه قالب های وافل بروی پروفیل های قوطی مشاهده می شود. فاصله محور تا محور پروفیل ها در سقف وافل بنیتک 75 سانتی متر می باشد. همچنین در این شکل و در جهت عمود بر پروفیل‌های قوطی از لوله استفاده شده است.
همچنین می توان به جای پروفیل قوطی بطور کلی از لوله برای زیرسازی استفاده نمود. شکل زیر یک نمونه از زیرسازی سقف وافل با استفاده از لوله را نشان می‌دهد.
کاربرد اسکافلد به جای جک در زیرسازی موجب اطمینان بیشتر در اجرا و کاهش ریسک‌های مختلف اجرایی مانند دررفتن جک و یا نشست سقف در حین بتن‌ریزی می‌گردد. همچنین مشاهده می شود بطور کلی در اجرای سقف وافل بنیتک به پلی وود و یا قالب فلزی و ... جهت فرش‌کردن کل سقف نیاز نمی‌باشد.
ادامه مطلب با کلیک روی دستورالعمل اجرای سقف وافل
مطالب مرتبط