شرکت بنی تک
سقف وافل-قالب وافلشرکت بنی تک
سقف وافل-قالب وافلانواع خرابی‌ها در سقفهای پیشتنیده
سقف های پیشتنیده به روش پس‌کشیده یکی از روش های ساخت سقف برای دهانه های بلند میباشد. از مزایای این روش ضخامت کم سقف میباشد و از این نوع سقف بیشتر برای ساختمان‌های با کاربری اداری استفاده شده است. معایب این سقف‌ها مانع از گسترش کاربرد این سقف‌ها در ایران شده است. از معایب اصلی این سقف ها می‌توان به هزینه بالای تمام شده اسکلت، صعوبت اجرایی و صلبیت ناجیز و ارتعاش آنها نسبت به دیگر سیستم های سقف نام برد. همجنین گزارش‌هایی از خرابی های این سقف ها گزارش شده است که به چند مورد از آنها در پرداخته می شود.
شکافته شدن دال بتنی یا به اصطلاح فوران تندنها (Tendon Eruption)
یکی دیگر از انواع خرابیهای سقفهای پیشتنیده شکافته شدن دال بتنی یا به اصطلاح فوران تندنها میباشد که دلایل عمده این نوع خرابی شامل موارد ذیل میباشد.
• لغزیدن انکورها زمان اعمال نیرو.
• خوردگی و پارگی تندونها هنگام کشش.
• ضعف بتن.
در اشکال زیر نمونه هایی از این نوع خرابی مشاهده می شود.
انفجار منطقه انکورها (Anchorage Zone Blowouts):
یکی از انواع خرابی های سقف های پیش تنیده انفجار و از هم پاشیدگی منطقه انکورها می باشد که دلایل عمده این نوع خرابی شامل موارد ذیل میباشد.
• عدم اجرا و یا کمبود آرماتورهای ویژه انفجاری پشت انکورها.
• اجرای ناصحیح و نامناسب آرماتورهای انفجاری.
• مقاومت پایین تر از حد انتظار بتن دال در زمان کشش کابلها.
• کالیبره نبودن پمپ هیدرولیکی کشش و در نتیجه آن اعمال نیروی پیش تنیدگی بیش از حد مجاز.
• محصور شدگی ناکافی انکورها بوسیله آرماتورهای ویژه به خصوص در دال های نازک.
در اشکال زیر نمونه هایی از این نوع خرابی مشاهده می شود.
از هم پاشیدگی یا انفجار منطقه ای از دال بتنی (Internal Slab Blowouts):
یکی دیگر از انواع خرابیهای سقفهای پیشتنیده از هم پاشیدگی یا انفجار منطقه ای از دال بتنی میباشد که دلایل عمده این نوع خرابی شامل موارد ذیل میباشد.
• ضعف بتن دال و مقاومت ناکافی بتن در زمان اعمال نیروی پیشتنیدگی.
• ایجاد انحنا و تغییر جهت تند پروفیل افقی کابلها در سطح دال.
• مهار ناکافی کابل هایی که پروفیل افق آنها در سطح دال تغییر جهت داده اند.
در اشکال زیر نمونه هایی از این نوع خرابی مشاهده می شود.
مطالب مرتبط
از دیگر مقالات بنیتک:
دستورالعمل اجرای سقف وافل
سقف وافل دارای مزایای فنی و اقتصادی متعدد نسبت به دیگر سقفهای بتنی رایج موجود در کشور مانند سقف تیرچه‌بلوک، سقفهای یوبوت و کوبیاکس، سقف پیشتنیده و سقف تیردال میباشد. شناخت و مقبولیت روز‌افزون جامعه مهندسان و کارفرمایان نسبت به مزایای سقف وافل موجب رشد و گسترش کاربرد این نوع سقف شده است. یکی از مزایای سقفهای وافل روش اجرای نسبتا ساده و عدم نیاز به تجهیزات خاص و یا نیروی کار متخصص میباشد و می‌توان با آموزش‌های ساده و اولیه به اکیپ‌های مختلف آرماتور‌بند و استفاده از تجهیزات موجود به اجرای سقف وافل پرداخت. از این رو در این مقاله به تشریح روش اجرای سقف وافل بنیتک پرداخته می‌شود. اجرای سقف وافل بنیتک به پنج مرحله اصلی تقسیم می‌گردد که به ترتیب در ذیل تشریح می‌گردند.
زیرسازی سقف وافل
زیر سازی سقف وافل را می‌توان با تجهیزات متعارف پیمانکاران اجرای اسکلت شامل جک، اسکافلد، لوله، چهارتراش، قوطی، قالب فلزی، پلی وود، ورق فلزی و ... اجرا نمود. در شکل زیر یک نمونه از اجرای ساده زیرسازی سقف وافل مشاهده می شود.
همانطور که در شکل فوق مشاهده می‌شود در این نمونه اجرای سقف از سیستم جک و پروفیل قوطی استفاده شده است. در این روش فاصله جک‌ها از یکدیگر نیز بسته به دهانه و وزن سقف تخمین زده می شود و پروفیل‌های قوطی فوقانی به فاصله محور تا محور تیرچه‌های تشکیل شونده سقف وافل کار‌گذاشته شده و لبه قالب های وافل بروی این قوطی ها قرار می‌گیرند. در شکل زیر قرارگیری لبه قالب های وافل بروی پروفیل های قوطی مشاهده می شود. فاصله محور تا محور پروفیل ها در سقف وافل بنیتک 75 سانتی متر می باشد. همچنین در این شکل و در جهت عمود بر پروفیل‌های قوطی از لوله استفاده شده است.
همچنین می توان به جای پروفیل قوطی بطور کلی از لوله برای زیرسازی استفاده نمود. شکل زیر یک نمونه از زیرسازی سقف وافل با استفاده از لوله را نشان می‌دهد.
کاربرد اسکافلد به جای جک در زیرسازی موجب اطمینان بیشتر در اجرا و کاهش ریسک‌های مختلف اجرایی مانند دررفتن جک و یا نشست سقف در حین بتن‌ریزی می‌گردد. همچنین مشاهده می شود بطور کلی در اجرای سقف وافل بنیتک به پلی وود و یا قالب فلزی و ... جهت فرش‌کردن کل سقف نیاز نمی‌باشد.
ادامه مطلب با کلیک روی دستورالعمل اجرای سقف وافل
مطالب مرتبط
از دیگر مقالات بنیتک:
روش اجرای سقف یوبوت
روش اجرای سقف یوبوت را می توان به طور کلی به شرح ذیل دسته بندی نمود.
مرحله اول) قالب بندی سقف: ابزار مورد نیاز برای اجرای سقف یوبوت مشابه ابزار اجرای دال تخت می باشد.
مرحله دوم) آرماتور گذاری تحتانی: یک شبکه سراسری متعامد آرماتور تحتانی به همراه آرماتورهای تقویتی تحتانی مطابق نقشه اجرا می گردد.
مرحله سوم) چیدن قالب های یوبوت: قالب های یوبوت در مناطق مشخص شده مطابق نقشه حجم چینی قرار داده می شود.
مرحله چهارم) آرماتور گذاری فوقانی: یک شبکه سراسری متعامد آرماتور فوقانی به همراه آرماتورهای تقویتی فوقانی مطابق نقشه اجرا می گردد.
ادامه مطلب کلیک روی اجرای سقف وافل
از دیگر مقالات بنیتک:
روش اجرای سقف وافل
روش اجرای سقف وافل
بطور کلی روش اجرای سقف های وافل بسیار ساده می باشد و هیچ نیازی به نیروی متخصص و یا تجهیزات خاص برای اجرا نمی باشد.
روش اجرای سقف وافل را می توان به طور کلی به شرح ذیل دسته بندی نمود.
مرحله اول) زیرسازی سقف: ابزار مورد نیاز برای اجرای سقف وافل مشابه ابزار اجرای سقف تیرچه می باشد. جهت پایه های زیرین هم می توان هم از جک و هم از اسکافلد استفاده نمود. در اجرای سقف های وافل عموما نیازی به فرش کردن سقف توسط پلی وود و یا قالب فلزی نمی باشد و می توان قالب های وافل را مستقیم بروی قوطی، لوله و یا چهارتراش هایی که در فواصل مناسب کار گذاشته شده اند قرار داد.
مرحله دوم) چیدن قالب های وافل: پس از زیرسازی، قالب های وافل در مناطق مشخص شده مطابق نقشه سازه قرار داده می شود. به دلیل استحکام بالای قالب های وافل عبور و مرور بروی آنها به آسانی صورت می پذیرد. همچنین این قالب ها جهت جداسازی نیاز به روغن کاری ندارد.
مرحله سوم) آرماتور بندی سقف: شبکه سراسری متعامد آرماتورهای تحتانی و فوقانی به همراه آرماتورهای تقویتی مطابق نقشه اجرا می گردد. همچین می بایست در مناطقی از سقف آرماتورهای برشی محاسباتی و حداقل را مطابق نقشه سازه کار گذاشت.
مرحله چهارم) بتن ریزی: بتن ریزی سقف وافل مطابق دستورالعمل ها و دستور کارهای اجرایی انجام می پذیرد. با توجه به اینکه در سقف وافل نیاز به نفوذ بتن به زیر قالب ها نمی باشد، بتن ریزی سقف وافل از سهولت بسیار بالایی برخوردار می باشد.
مرحله پنجم) قالب برداری: قالب برداری ابزار اجرا و قالب های وافل پس از طی شدن حداقل زمان لازم آیین نامه ای مطابق مقررات ملی ساختمان می تواند انجام می پذیرد.
بطور کلی روش اجرای سقف های وافل بسیار ساده می باشد و هیچ نیازی به نیروی متخصص و یا تجهیزات خاص برای اجرا نمی باشد.
روش اجرای سقف وافل را می توان به طور کلی به شرح ذیل دسته بندی نمود.
مرحله اول) زیرسازی سقف: ابزار مورد نیاز برای اجرای سقف وافل مشابه ابزار اجرای سقف تیرچه می باشد. جهت پایه های زیرین هم می توان هم از جک و هم از اسکافلد استفاده نمود. در اجرای سقف های وافل عموما نیازی به فرش کردن سقف توسط پلی وود و یا قالب فلزی نمی باشد و می توان قالب های وافل را مستقیم بروی قوطی، لوله و یا چهارتراش هایی که در فواصل مناسب کار گذاشته شده اند قرار داد.
مرحله دوم) چیدن قالب های وافل: پس از زیرسازی، قالب های وافل در مناطق مشخص شده مطابق نقشه سازه قرار داده می شود. به دلیل استحکام بالای قالب های وافل عبور و مرور بروی آنها به آسانی صورت می پذیرد. همچنین این قالب ها جهت جداسازی نیاز به روغن کاری ندارد.
مرحله سوم) آرماتور بندی سقف: شبکه سراسری متعامد آرماتورهای تحتانی و فوقانی به همراه آرماتورهای تقویتی مطابق نقشه اجرا می گردد. همچین می بایست در مناطقی از سقف آرماتورهای برشی محاسباتی و حداقل را مطابق نقشه سازه کار گذاشت.
مرحله چهارم) بتن ریزی: بتن ریزی سقف وافل مطابق دستورالعمل ها و دستور کارهای اجرایی انجام می پذیرد. با توجه به اینکه در سقف وافل نیاز به نفوذ بتن به زیر قالب ها نمی باشد، بتن ریزی سقف وافل از سهولت بسیار بالایی برخوردار می باشد.
مرحله پنجم) قالب برداری: قالب برداری ابزار اجرا و قالب های وافل پس از طی شدن حداقل زمان لازم آیین نامه ای مطابق مقررات ملی ساختمان می تواند انجام می پذیرد.
از دیگر مقالات بنیتک:
مزایای سقف های وافل
مزایای سیستم سقف وافل
•طراحی دهانه های بلند تا 18 متر و کاهش تعداد ستون ها.
وجود حفره های منظم در سقف وافل موجب کاهش قابل توجه بار مرده سقف و در عین حال حفظ ممان اینرسی مقطع سقف می شود. از این رو سقف های وافل دارای سختی خمشی قابل توجه می باشند و با توجه به رفتار دوطرفه آنها می توان دهانه های بزرگ تر و کنسول های بلند تری را با استفاده از سقف های وافل پوشش داد.
•امکان جانمایی نامنظم ستون ها و تعبیه بازشوهای بزرگ و نامنظم.
در سقف وافل برخلاف سیستم های سنتی سقف نیازی به ستون گذاری منظم نمی باشد.این امر بدلیل امکان حذف تیرهای میانی از سازه و یکپارچکی در اجرای سقف می باشد. انعطاف پذیری بالای این سقف ها در جانمایی ستون ها آزادی عمل گسترده ای را در اختیار طراح معمار قرار می دهد.
•ایجاد گشایش در معماری و تامین فضا و افزایش تعداد پارکینگ ها.
قابلیت سقف های وافل در پوشش دهانه های بلند موجب گشایش در طرح های معماری می شود. در این سیستم می توان با حذف ستون های مزاحم و یا بازنگری در ستون گذاری دهانه های بلند تری را پوشش و تعداد بیشتری پارکینگ را تامین نمود.
•حذف تمامی تیرهای میانی از سازه و کاهش ارتفاع تمام شده ساختمان.
در سقف های وافل با توجه به یکپارچگی سقف و مقاومت و سختی قابل توجه می توان تیرهای میانی را از سازه حذف نمود و سقفی با ضخامت یکسان ایجاد نمود. حذف تیرها منجر به کاهش ضخامت تمام شده سقف ها می شود و در نتیجه می توان با حفظ ارتفاع مفید طبقات ارتفاع کلی بنا را کاهش داد.
•صرفه جویی در مصرف مصالح کلیه اعضای سازه.
این سیستم نسبت به دیگر سیستم های مشابه همچون سیستم سقف یوبوت، سقف تیردال، سقف دال تخت معمولی و پیش تنیده صرفه جویی قابل توجهی در مصرف بتن خواهد داشت. کاهش مصرف بتن در دال منجر به کاهش قابل توجه بار مرده ساختمان و به تبع آن کاهش مصرف مصالح و کوچک شدن ابعاد در دیگر بخش های اسکلت مانند فنداسیون و ستون ها نیز می گردد.
•امکان اجرا در سازه های بتنی و فلزی.
سقف های وافل قابلیت اجرا در انواع اسکلت های بتنی و فلزی را دارا می باشد.
•عدم نیاز به نیروی کار متخصص و کاهش هزینه قالب بندی و آرماتوربندی.
در سقف های وافل با توجه به سادگی آرماتور بندی و مدولار بودن قالب بندی و همچنین حذف تیرهای میانی از سقف به تجهیزات اجرایی کمتری نسبت به دیگر سیستم های سقف همچون سقف های تیردال، سقف یوبوت و یا سقف های پیش تنیده نیاز می باشد. همین امر موجب افزایش سرعت اجرا و کاهش هزینه های اجرای اسکلت می گردد. همچنین مقدار آرماتور مصرفی در ساختمان های با سیستم سقف وافل کمتر از سیستم های مشابه می باشد و این مسئله موجب کاهش هزینه اجرای اسکلت می شود.
•کاهش هزینه اجرای تاسیسات به جهت عدم وجود آویز تیرها.
حذف آویز تیرها از سقف موجب دست یابی به سطح صاف زیرین می گردد. این مزیت منجر به سهولت در اجرای تاسیسات در سقف های وافل می گردد. همچنین در سقف های وافل امکان عبور تاسیسات از داخل ضخامت سقف نیز فراهم می باشد.
•بهبود عملکرد لرزه ای به دلیل کاهش وزن سازه و نیروی زلزله.
کاهش وزن سقف ها منجر به کاهش بار مره سازه و تبع آن کاهش تقاضاهای لرزه ای می گردد. این امر موجب بهبود عملکرد لرزه ای و صرفه جویی در مصرف مصالح آرماتور و بتن می گردد.
•ایمنی در برابر آتش و کاهش ضریب انتقال صوت و حرارت.
اسکلت های بتنی از ایمنی بالاتری نسبت به اسکلت های فلزی در برابر آتش سوزی برخوردار می باشند. همچنین در سقف های وافل به سبب عدم استفاده از یونولیت امکان گسترش حریق در ساختمان وجود ندارد. همچین وجود حفرات در سطح زیرین دال منجر به ایجاد عایق مناسب صوت و حرارت می باشد.
•حذف انواع بلوک و تیرچه های پیش ساخته.
در سقف های وافل قالب های وافل جایگزین انواع بلوک سیمانی یا پلی استایرن می شود و به علت اجرای تیرچه ها بصورت درجا و عدم محدودیت در استفاده از سایز میلگرد در تیرچه ها، نیازی به استفاده از تیرچه های پیش ساخته یا دوبل نمی باشد. در نتیجه هزینه ساخت، حمل، انبار کردن و انتقال تیرچه ها به طبقات نیز حذف می گردد.
•نظارت دقیق به مصرف و آرایش میلگردها تا لحظه قبل از بتن ریزی.
با توجه به اجرای درمحل میلگرد سقف، مشکلات روش های مرسوم ساخت سقف ها مانند کیفیت پایین تیرچه و یونولیت و ایجاد درز سرد اجرایی منتفی و امکان نظارت دقیق بر کیفیت اجرای سقف مهیا می گردد.